مادرانه 155

دخترکم عزیزم ستایش : 

هُرم آغوش تو تا عمق وجودم جاریست 

بوسه هایت همگی عامل شب بیداریست

بی تو بر غربت و تنهایی و غم مهمانم 

نفس گرم تو هر لحظه مرا غمخواریست

نوشداروشده ای  بر دل پر تشویشم 

دوری از یاد تو تنها سبب بیماری است

با نگاهی همه ی حس مرا میخوانی 

از تو پنهان شدنم مساله دشواریست

باتو هر لحظه من طعم بهاران دارد 

بی تو اماهمه ی ثانیه ها تکراریست

وقتی از شوق تو لبریز شود احساسم 

بوسه بر ساحت این قافیه ها اجباریست....