مادرانه 212
دختر نازنینم ستایش :
💕💞💕💕💞💕💞💕💞
دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای میمونه...
هرکدوم یه طوره..
بعضی ها مثه چای کیسه اند
هول هولکی و دم دستی...
برای رفع تکلیف...
اما خستگیات را رفع نمیکنند...!
دل آدم را باز نمیکند... خاطره نمیشود...
دوستی با بعضی آدم ها مثل خوردن چای خارجی است.☕..
پر از رنگ و بو...
این دوستیها جان می دهند برای خاطرههای دمِ دستی...
این چای خارجی را میریزی در فنجان ،☕
مینشینی با شکلات فندقی میخوری...
و فکر میکنی خوشحالترین آدم روی زمینی...!
فقط نمیدانی که چرا باقی چای که مانده در فنجان ،
بعد از یکی دو ساعت میشود رنگ قیر... سیاه سیاه...!
اما دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است..☕.
باید نرم دم بکشد...
باید انتظارش را بکشی...
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی..☕.
باید صبر کنی...
آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی...
باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک...
خوب نگاهش کنی...
عطر ملایمش را احساس کنی...
و آهسته و جرعه جرعه بنوشیاش و زندگی کنی...