ﻣﯿﭙﻮﺷﺎﻧﻢ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ…
ﺍﻣﺎ…
ﺑﺎﺯ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﺰﻧﺪ…
ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ…
ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ “ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ”؟…
ﮔﺎﻫﯽ نمیشود که نمیشود…
ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ، ﺗﻤﺎﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ…
ﺯﻣﯿﻨﻮ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮﺕ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯿﮑﻨﺪ…
ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ…
ﺁﺭﯼ…
ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺩﺍﻍ ﺑﺰﺭﮔﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩل ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ…
دختر عزیزم ، زیبارویم ستایش :
طبق قانون جذب
انسان های هم فرکانس همدیگر را پیدا می کنند...
حتی از فاصله های دور...
از انتهای افق‌های دور و نزدیک...
انگار جایی نوشته بود که اینها باید در یک مدار باشند،
یک روزی یک جایی است که باید با هم برخورد کنند...
آنوقت میشوند همدم، میشوند دوست، میشوند رفیق...
اصلا میشوند هم شکل...
حرفهایشان میشود آرامش...
خنده هایشان، کلامشان می نشیند روی طاقچه دلتان...
نباشند دلتنگشان میشوی...
هی همدیگر را مرور می کنند،
و از هم خاطره می سازند...
ویادمان باشد
حضور هیچکس اتفاقی نیست...!
در بازی زندگی.....
یاد میگیری:
اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه ...مثل آویختن به طنابی پوسیدست..
یاد میگیری:
نزدیکترین ها به تو ...گاهی میتوانند دورترین ها باشند...
"الگوی زیبایی برای دیگران باش"
سعی کن کسی که تو را می ببیند،آرزو کند مثل تو باشد...
از ایمان سخن نگو! بگذار از نوری که در چهره داری،آن را احساس کند...
از عقیده برایش نگو..!بگذار با پایبندی تو،آنرا بپذیرد...
از عبادت برایش نگو!بگذار آن را جلوی چشمش ببیند...
از اخلاق برایش نگو!بگذار آن را از طریق مشاهده تو بپذیرد...
از تعهد برایش نگو!بگذار با دیدن تو، از حقیقت آن لذت ببرد...
بگذار مردم با اعمال تو، خوب بودن را بشناسند...
دختر زیبایم ستایش :
تونل هابه ما آموختندکه حتی دردل سنگ هم
راهی برای عبورهست
تونل ها راست میگویند ؛ راه است ، حتی از دلِ سنگ!
" آنجا که راه نیست ، خداوند راه را می گشاید... "
دیدی نانوا چطور خمیر نان سنگک را پهن می کند و درون تنور می گذارد...
چه اتفاقی می افتد؟! خمیر به سنگها می چسبد!
اما نان هرچه پخته تر می شود، از سنگها جدا می شود...
حکایت آدم ها همین است؛
سختیهای این دنیا، حرارت تنور است...و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند...
و هر چه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری بخود می گیرد...سنگها تعلقات دنیایی هستند...
ماشین من، خانه من، کارخانه من....
آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگها را از آن می گیرند!
خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد!
تو در زندگی به چه چسبیده ای؟! سنگ وجود تو کدام است؟
زندگی درست مثل نقاشی کردن است;
خطوط را با امید بکشید, اشتباهات را با آرامش پاک کنید, قلم مو را در صبر غوطه ور کنید... وبا عشق رنگ بزنید.
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ...
ﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ...
ﺍﻣﺎ با ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ...
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﺣﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ...
ﺑﯽ ﺻﺪﺍ،ﺑﯽ ﻫﯿﺎﻫو
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ...
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺭﺳﯿﺪﯾﻦ!
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺑﺎﻗﯽ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ؟
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮﯼ ؟!
ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ : ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟!
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ...
ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ...
ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ...
ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ...
ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ
ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺭ ﺩﻫﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪ
ﻫﻮﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ
ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪ
ﭼﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺷﺪ
ﻏﺬﺍ ﯾﺦ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪ ...
ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻧﮑﺮﺩیم
ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﯽ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﻭ ﮐﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﮐﯽ ﻋﻮﺽ ﺷﺪیم
ﮐﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ...
ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ...
ﻭ ﺩﻝ ﻧﺒﺴﺘﯿﻢ ...
ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ ...
ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪ ...
ﻭ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﮐﯽ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ؟!
" ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ با ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ...
نَگــذار هَـر کَـس کــه آمـَد و مانـدنى نَشـُد
تــــــو را
دِلت را
صِداقَتَت را
ﺑــا خودَش یَـدَکـــ بِکِشــَد..
نَـگذار روىِ دوست داشتَنَت قیمت بُگْــذارد..
کـــه هَر وقتـــ
از ﺳَرِ بى ﺣﻮﺻﻠکى
از سَرِ نـﺒـوﺩﻥِ ﺁﺭﺍﻣشى
آمَدُ سُـراغت را گِرِفت
حــالَت را پُرسیــــد
ﺩِلَت را قِلقِلکــ داد و بــاز رفت ـ..
ﺗــو بِمانى و دُنیـایى از اشکـ
تــو بِمانى و چِـرا و امًـا و اگـــر..
اگـَر کسى ﺑﺮﺍﯼِ ﺭﻓﺘﻦ آمـاده ﺑﻮﺩ ...
" تـــــــو هَم بُــرو "
تــو هَـم خــودت را
از لحظــه هایَـش کــه هیــچ
اﺯ فِکــرَش هــَم بگیـــر
ﺗــــو بایَــد تمـــامَت بمـانَـد
ﺑﺮﺍےِ او کـــه
ﺗَمـــامَش ﺗﻨﻬــا و تنهـــا براےِ تــوست...
"انشاءالله هر جا که میری، یه نفر مثل خودت سر راهت باشه"...
این جمله میتونه زیباترین دعای خیر و یا بد ترین نفرین ممکن باشد!!!
بنگر که برای تو ، دعاست ........یا .........نفرین...........!!!!!!
گاهی وقتا فراموش کن کجایی، به کجا رسیدی و به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قولهایی که به خودت دادی نباش،
یه وقتایی شرمنده خودت نباش،
تقصیر تو نیست
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر چی پرسید: چرا اینجای زندگی گیر کردی لبخند بزن و بگو کم نذاشتم اما… نشد
یه وقتایی فقط از زنده بودنت لذت ببر...از بودن کنار کسانی که دوستشان داری و دوستت دارن...از طلوع خورشید از صدای آواز قمری ها...از باد...باران از همه لذت ببر...هر روزت پر از اتفاقاى قشنگ دختر عزیزم...
ما انسان ها
مثل مدادرنگی هستیم••••••
شاید رنگ
مورد علاقه ی یکدیگرنباشیم!!!!!!
اما روزی •••••••
برای کامل کردن نقاشیمان؛؛؛؛؛
دنبال هم خواهیم گشت !!!••••••
به شرطی که اینقدر
همدیگر را تا حد نابودی نتراشیم•••••••
ادری هپبورن سمبل زیبایی و مد در تاریخ هالیوود است صدها کتاب در مورد زیبایی و شیکی او نوشته شده و هنوز هم ادامه دارد . زیبارویان بسیاری به هالیوود می آیند معروف میشوند و پس از مدتی فراموش می شوند و دیگری جای آنها را می گیرد.
ولی ادری هپبورن هیچ وقت فراموش نمیشود .
راز زیبایی او چیست؟
از زبان خودش بشنوید:
برای داشتن لب هایی زیبا از کلمات پر محبت استفاده کنید.
برای داشتن چشم های زیبا در مردم دنبال خوبی های آن ها بگردید.
برای داشتن هیکل زیبا و لاغر غذایتان را با فقرا تقسیم کنید.
برای داشتن موهای زیبا اجازه بدهید بچه ها با موهایتان بازی کنند.
برای موزون بودن با آگاهی راه بروید.
اینطور هیچ وقت تنها نمی روید.
زیبایی یک زن به لباس – هیکل و مدل موهایش نیست.
زیبایی او باید در چشم هایش دیده شود برای اینکه چشم هایش دریچه ایست به قلب او جایی که عشق وجود دارد.
زیبایی یک زن
زیبایی ظاهر او نیست زیبایی واقعی یک زن در روح او منعکس است
به عشق و توجه و محبتی است که او به مردم دارد.
زیبایی یک زن با گذشت سال ها بیشتر میشود.
آدم ها گاهی میشکنند ولی اینطوری نیست که شکستن شان صدای تق داشته باشد و همه بفهمند که فلانی، فلان روز فلان جا شکست
شکستن آدم ها را شاید فقط بتوان دید، از خنده های یهویی در جمع، از تعداد موهای سفید که یهو در سرشان پیدا میشود و شاید از قیافشان که کمرنگ تَر میشود و...
و بی صدا و آرام تَر شدنشان از همیشه...،
شکستن آدم ها را نمی شود شنید ؛
می شود دید که فلانی نه دیگر مثل قبلش و نه دیگر مثل خودش ، هیچکدام نیست....
بعضی
از آدمها
مثل
یک آپارتمان هستند...
مبله . شیک .راحت .
اما
دو روز که توش زندگی میکنی
دلت
تا سرحد مرگ میگیره !
بعضی آدمها
مثل یه قلعه هستند !!!
خودت
را می کشی
تا
بری داخلش !
بعد
می بینی
اون تو هیچی نیست
جز
چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته !
اما !!!
بعضی ها
مثل باغند !
میری تو،
قدم میزنی،
نگاه میکنی !!!
عطرش رو بو می کشی،
رنگ ها رو تماشا میکنی...
میری و میری...
آخری
در کار نیست...
به دیوار
که
رسیدی بن بست نیست !
میتونی
دور باغ بگردی !!!
چه آرامشی داره
همنفس
بودن با کسی
که
عمق سینه اش ...
سرشار
از
عطر گلهای سرخ و بهار نارنج است...
زندگیت پر از آدم هایی که مثل باغ هستند💖
. سال ها گذشت ....
فهمیدم همیشه اونى که میخواى نمیشه...!
فهمیدم هرکسى که باهاته الزاماً "دوستت" نیست!
فهمیدم کسى که توو نگاه اول ازش بدت میاد یه روزى میشه صمیمى ترین دوستت و بلعکس... !
فهمیدم که بى تفاوتى بزرگ ترین انتقامه...
تنفر یه نوع عشقه ...
دلخورى و ناراحتى از میزان اهمیته...!
غرور بزرگ ترین دشمنه...
خدا بهترین دوسته ...
خانواده بزرگ ترین شانسه ...
سلامتى بالاترین ثروته...
اسایش بهترین نعمته ...
فهمیدم" رفتن" همیشه از روى نفرت نیست ...
هرکى زبونش نرمه دلش گرم نیست...
هرکى اخلاقش تنده،جنسش سخت نیست!
هرکى میخنده، بدون درد و غم نیست!
ظاهر دلیلى بر باطن نیست...
فهمیدم کسى موظف به اروم کردنت نیست...
فهمیدم جنگ کردن با خیلیا اشتباهه محضه...
فهمیدم خیلى موقع ها خواسته هات ، حتى باگریه و التماس، انجام شدنى نیست ...
فهمیدم گاهى اوقات توو اوج شلوغى تنهاترینى!
گاهى اوقات دلت تنگه اون آدماى دوست داشتنى سابق میشه...
گاهی اوقات صمیمی ترین کست میشه غریبه ترین ادم
گاهی اوقات با همه وجودت کسیو دوس داریو اون نمیبینتت
گاهی اوقات باید رفت
باید دل کند
باید گذشت
باید رد شد و عوض شد.
خوشــــــــــبختی یعنی
"خـــــــــــداونــــــد"
اینقـــــــدر عزیزت کردهاســــت
که وجودت
آرامــــــش بخــــش
دیــــــــــــگران باشد
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ...
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻭ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎ ﻟﻪ ﮐﺮﺩ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﻋﻠﺖ ﻏﺼﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ...
ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺪ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﻤﻮﺩ !
ﺁﺧﺮﺵ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻓﺖ ...
ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ...
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ؟ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﻠﺨﯽ ﻭ ﺳﺮﺩﯼ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﻓﺎﺗﺤﻪ؟ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ! ﻋﺠﺐ ﺁﺩﻡ ﺑﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩ.. !!!
ﻭﻟﯽ ﺍﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺩﻟﻢ، ﺁﻥ ﻭﺭ ﺳﮑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺩﺍﺭﺩ...!!!!!!!
بعضی ها چهره شان خیلی معمولیست
امّـــــــــــا......
آنچه در قسمت چپ سینه شان می تپد دل نیست،
اقیــــانــــوس محبّـــت است.
بعضیها تُنِ صدایشان خیلی معمولیست ،
امّــــــــــا .....
سخن که میگویند، در جادوی کلامشان غرق میشوی
بعضیها قد و قامتشان معمولیست
امّــــــــــا.....
حضورشان تپش قلب می آورد
بعضیها خیلی معمولی هستند
امّـــــــــا ....
همین معمولی بودنشان ، است که در کنارشان به ارامش میرسی
فقط آرامش مهم است.
ثروت،شهرت،زیبایی و جمال...
همه عادی میشوند
فقط قلب آدم هاست که اهمیت دارد...
گاهی سکوت شرافتی دارد که گفتن ندارد ....
همیشه در فشار زندگی اندوهگین مشو...شاید خداست که در آغوشش می فشاردتت ...
برای تمام رنجهایی که میبری صبر کن ،صبر اوج احترام به حکمت خداست.
همچون شاه شطرنج باش که حتی بعد از باخت کسی جرات بیرون انداختنش از صفحه زندگی را ندارد.
از کسی که بهت دروغ گفته نپرس چرا....؟
چون با یه دروغ دیگه قانعت میکنه....
اگه یقین داری روزی پروانه میشوی ...
بگذار روزگار هرچه میخواهد پیله کند....
"زندگی را طلاق ندهید."
این یعنی اینکه خودتون رو از خوشی های دنیا و زندگی , محروم نکنید
در مقابل مشکلات , تسلیم نشید و زانوی غم بغل نگیرید. خودتون رو دوست داشته باشید و به خودتون و خواسته هاتون احترام بذارید .
یادتان باشد بهترین دوست شما
"تصویر ذهنی های خوب شما از خودتان " است .
پس زندگی را زندگی کنید ....
زندگیست دیگر !!
همیشـــہ کـــہ همـــہ رنگ‌هایش جور نیست ، همـــہ سازهایش کوک نیست !!
باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ، حتـــے با ناکوک ترین ناکوکش ...
اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن !!
حواست باشد بـــہ این روزهایـــے کـــہ دیگر بر نمـــے گردد...
روزه میگیرم ،ولی یادت خرابش میکند
سرکه می ریزم ،ولی عشقت شرابش میکند
عقل میخواهد کمی بیدار گردد در سرم
عشق با لالایی آرام خوابش میکند
روز ها گرمند ،اما تشنگی رنج کمیست
آنکه را هجران تو،هر شب عذابش میکند
آتشی در زیر خواکستر، تو را در چشم هاست
این دل کم تاب را کم کم کبابش میکند
یک نظر در آن کتاب باز ابروهای تو
اهل دل را منصرف از هر کتابش میکند
بر دلم نقاشی چشم سیاهت شب به شب
نقشه ی هر توبه را نقش بر آبش میکند
در خطابه شیخ ما غیر از خطا چیزی نداشت
عامه ،هر چند علامه خطابش میکند
راستی ای شیخ چون من روزه داری را ،خدا
از کدامین فرقه در محشر حسابش میکند?
سالها بود به یادت نازنین,شیرینم
باورت نیست هنوز هم عاشق دیرینم
بی خبر آمده ای و من بیچاره هنوز
متحیر شده در این همه اسرار و رموز
چه خیالات که هر شب به سحر سر میشد
زین میان کاش خیالی به کرم بر میشد
شوق دیدار تورا داشتمی در سر خویش
آنقدر کز غم هجرت شده ام کافر کیش
رخ زیبای تو را دیدم و افسوس افسوس
سالها بی خبری از تو و این دل مایوس
من سرگشته که محروم ز دیدار تو ام
همه شب تا به سحر محو تماشای تو ام
روزی که نگاهم به تو نسرین بدن افتد
گلهای گلستان همه از چشم من افتد
گر باد کند زلف به روی تو پریشان
صد دسته ی سنبل به سر نسترن افتد
اندر شکن زلف تو نالد دل زارم
چون مرغ غریبی که به یاد وطن افتد
ترسم نگرد دیده ی نرگس به رخ یار
از رشک نخواهم گذرش در چمن افتد
از ماه رخت آنکه مرا کرد چو شب روز
دارم ز خدا چشم که بر روز من افتد
آشفته شود هرکه به آن زلف زند دست
دلتنگ شود هرکه جدا زآن دهن افتد
هستند در این شهر بسی نکته سرایان
"دهقان" نه کسی همچو تو شیرین سخن افتد...
دزدکى از لاى درزِ در نگاهت مى کنم
با دو چشم مات و ناباور نگاهت مى کنم
چشم در چشم تو یعنى طرح رویاى محال
از همین جا راحتم. بهتر نگاهت مى کنم
چشمهاى مردم دنیا به سمت توست باز
من ولى از منظرى دیگر نگاهت مى کنم
مثل باران، چشمه ى جوشان احساسى ولى
من فقط با چشمهاى تر نگاهت مى کنم
باز نزدیک منى و از همیشه دورتر
از پسِ این حسّ درد آور نگاهت مى کنم
فکر اندوه من و چشمان غمگینم نباش
همچنان بى اعتنا بگذر... نگاهت مى کنم
صحنه ى شهر دلم وقف شکوهِ جلوه ات
بر مدارِ چرخ بازیگر نگاهت مى کنم
می درخشی تا بسوزانی مرا خورشیدوار.
بی شکایت تا دم آخر نگاهت می کنم...
اول قصه یکی بود و دگر هیچ نبود
تا شبی عشق رسید و غزلی تازه سرود
عشق شوری ست که آتش به دل عالم زد
آتشی گرم تر از آتش ظلم نمرود
منتظر ماند دلم پشت غم پنجره تا..
عشق تو آمد و از پنجره لبخند گشود
هر چه لبخند که در غربت این دنیا داشت
عشق آورد و به لب های تو تقدیم نمود
جان من بی تو جهان جای من عاشق نیست
بی تو هر آنچه دل خسته غزل گفت چه سود...
من که با صاعقه‌ای می‌شکنم داس چرا؟
بر دل از جور شما این همه آماس چرا؟
خودِ بارانم و تو پاک‌ترم می‌خواهی!
آب را غسل نده، این همه وسواس چرا؟
خسته‌ام! سنگ نزن، هی نشکن روح مرا
شده‌ام عاشق یک آینه‌نشناس چرا؟
گفته بودی که تماشاگر باغ دلمی
لک شده دست تو از شاخه‌ی گیلاس چرا؟
از درختان دلم عشق بچین، نوبری است
فرصتی نیست بیا، کشتن احساس چرا؟...
دختر دلبندم ستایش :
گاهی اوقات بر سر راه ِ آدمیزاد، آدم‌هایی قرار می‌گیرند،
… که فراتر از یک دوست معمولی هستند،
که میشود با آنها به هر چیز احمقانه ای بخندی…
دوست هایی هستند در زندگی …
که بی دغدغه، میشود بدون نقاب بر صورت با آنها معاشرت کرد،
میشود یادت برود که میزبانی یا میهمان!
جایی که هستی خانه ی اوست یا خانه ی خودت،
حتی میشود ناگفته های دلت،
آن‌هایی که جرات گفتنش به خودت هم نداری بهشان بگویی …
… و مطمئن باشی می شنوند و نشنیده می گیرند!
چقدر خوبند این آدم ها،
و چقدر همه ما نیاز داریم به حداقل یکی از آنها ...
چند سالی ست که تکلیف دلم روشن نیست
جا به اندازه ی تنهایی من در من نیست
چشم می دوزم در چشم رفیقانی که
عشق در باورشان قد سر سوزن نیست
دست برداشتم از عشق که هر دست سلام
لمس آرامش سردی ست که در آهن نیست
حس بی قاعده ی عقل و جنون با من بود
درک این حال به هم ریخته تقریبا نیست
سال ها بود ازین فاصله می ترسیدم
که به کوتاهی دل کندن و دل بستن نیست
رفتم از دست و به آغوش خودم بر گشتم
جا به اندازه ی تنهایی من در من نیست
هر مرد شتر دار٬اویس قرنی نیست..
هر شیشه ی گلرنگ٬عقیق یمنی نیست..
بر مرده دلان پند مده..
خویش میازار..
که ابوجهل زمان٬ مسلمان شدنی نیست..
در زمانی که برادر به بردار نکند رحم..
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست..
دخترکم ؛زیبایم ستایش :
" دلگیر نباش از مرغانی که نزد تو دانه خوردند و نزد دیگری تخم گذاشتند...! ایمان داشته باش روزی بوی کبابشان به مشامت خواهد رسید "...
عزیزم ستایش : این شعر زیباس
هرگز دل شکسته ای عاشق نمی شود
طوفان اسیر رفتن قایق نمی شود
سیلی که موج می زند بر گوش صخره ها
ساحل دچار گریه و هق هق نمی شود
امشب خسوف آمد و ماه دلم گرفت
این مد اشکهاست که منطق نمی شود
مردی که راه میرود همراه یک عصا
قدش دوباره حالت سابق نمی شود
وقتی که مرگ آمد و روی دلم نشست
پس زندگی چگونه مرا دق نمی شود
از باغ می رسد خبر گلهای لاله باز.....
گلدان دگر نصیب شقایق نمی شود
نفس زیبایم ؛ دخترم ستایش :
در دنیا اگر خودت را " میهمان " حساب کنی و خداوند را " میزبان ", همه غصه ها از یاد میرود. چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد.
هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل میهمان راه ندارد. " زندگی خودت " را میهمان خدا بدان تا راحت شوی.
" اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسد, شلوغ نکن و آبروی صاحب خانه را نبر "..
اعمال هرکس به اندازه معرفتش قیمت دارد . خلوص عمل بسته به میزان معرفت است.
اعمالی که از " محبت " سرچشمه میگیرد خلوص بیشتری دارد.
.......
جان جانانم ستایش :
ﮔـﺎﻫـﯽ ﺍﮔــﺮ ﺩﻋـﺎﯾﺖ ﻣﺴـﺘﺠﺎﺏ ﻧﺸـﺪ، ﺑـﺮﻭ ﻭ ﮔــﻮﺷـﻪ
ﺍﯼ ﺑﻨـﺸـﯿـﻦ . . .
ﺯﺍﻧـﻮﻫـﺎﯾـﺖ ﺭﺍ ﺑﻐـﻞ ﺑﮕـﯿـﺮ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺳـﯿـﺮ ﮔــﺮﯾـﻪ ﮐـﻦ
. . .
ﺷــﺎﯾـﺪ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﺷــﺪ ﻣﯿـﺎﻥ ﮔــﺮﯾﻪ ﻫـﺎﯾـﺖ ﺑﮕــﻮﯾﯽ :
" ﺍﻟﻠﻬُـﻢَّ ﺍﻏـﻔِــﺮ ﻟِﯽَ ﺍﻟـﺬُﻧﻮﺏَ ﺍﻟّـﺘـﯽ ﺗَﺤـﺒِـﺲُ ﺍﻟـﺪُّﻋــﺎ "
ﺧــﺪﺍﯾﺎ ! ﺑﺒﺨـﺶ ﺁﻥ ﮔـﻨﺎﻫـﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﮐـﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ
ﺩﻋﺎﻫﺎﯾﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . . .
دختر عزیزتر از جانم ستایش :
چه فرقى میکند رمضان باشد یا تیر یا جولاى
هرروزى که دستى گرفتى
دلى بدست اوردى
اشکى پاک کردى
"انسانى"
روزه پرهیز بگیریم
بپرهیزیم از قضاوت
از دروغ
از ریا
از تهمت
از نیرنگ
وگرنه تا بوده انسان هایى بوده اند که بسیار گرسنگى
کشیده اند اما روزه نبوده اند.....
دختر عزیزم ؛ زیبایم ستایش :
زندگی...
شوق رسیدن به همان فردایی است که نخواهد آمد
تو نه دردیروزی ونه درفردا
ظرف امروز پراز بودن توست
زندگی شاید آن لبخندی است
که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات است
میان دو سکوت
زندگی...
خاطره آمدن ورفتن ماست
زندگی در همین اکنون است
به خاطر داشته باش
دست نیافتن به آنچه میجویی
گاه اقبالی بزرگ است
دختر دلبندم ستایش :
گاهی
باید رد شد ، باید گذشت ؛
گاهی
باید در اوج نیاز نخواست ..
گاهی
باید کویر شد و با همه تشنگی منت هیچ ابری را نکشید ..
گاهی
برای بودن باید محو شد ، باید نیست شد
گاهی
برای بودن ؛ باید نبود ...
گاهی
باید چترت را برداری و رهسپار کوچه هایی شوی
که مدت هاست هیچ رهگذری از آن عبور نکرده
.......گاهی باید نباشی....ٌ
دختر عزیزم ، ستایش :
توکل برخدایت کن؛
کفایت میکندحتما؛
اگرخالص شوی بااو؛
صدایت میکندحتما؛
اگربیهوده رنجیدی؛
ازاین دنیای بی رحمی؛
به درگاهش قناعت کن؛
عنایت میکندحتما؛
دلت درمانده میمیرد؛
اگرغافل شوی ازاو؛
به هروقتی صدایش کن؛
حمایت میکندحتما؛
خطاگرمیروی گاهی؛
به خلوت توبه کن بااو؛
گناهت ساده میبخشد؛
رهایت میکندحتما؛
به لطفش شک نکن گاهی؛
اگردنیاحقیرت کرد؛
تورسم بندگی آموز؛
حمایت میکندحتما؛
اگرغمگین اگرشادی؛
خدایی راپرستش کن؛
که هردم بهترینهارا؛
عطایت میکندحتما؛
