مادرانه 170

دختر دلبندم ستایش : 

مادر که میشوی ... تمام زندگیت میشود پر از التماس و خواهش از خـــــدا برای عاقبت بخیر شدن فرزندت ...

مادر که میشوی ... بهترین هدیه برایت میشود سلامتی جسم و روح بچه ات ...

مادر که میشوی ... بیشتر فکر میکنی به مادرت ، مادر بزرگت و مادر مادربزرگت و اینکه انها چه سختی هایی کشیده اند و چه آرزوهایی داشته اند...

مادر که میشوی ... غم ، اندوه و شادی هم رنگ دیگری میگیرند و همه اینها گره میخورد به حال فرزندت ...

مادر که میشوی ... کوه های عالم بر سرت خراب میشود ، وقتی نیش سوزنی به پای فرزندت میرود ...

مادر که میشوی ...صبور میشوی و با حوصله ، انگار نه انگار تا همین دیروز بی حوصله ترین ادم روی زمین بودی ...

مادر که میشوی ... ذوق زده ترین ادم دنیا میشوی با هر کار عادی فرزندت ...

مادر که میشوی ... دلنگران تمام مادرهای زجر کشیده دنیا میشوی و غبطه میخوری به آنهایی که فرزندشان را در راه خدا داده اند ...

مادر که میشوی ...نگاهت هم مادرانه میشود ، عمیق و دقیق و عاشق و اشکبار ...

مادر که میشوی ...دلت تنگ میشود برای مادرت و روزهایی که یادت نمی اید در دلش چه گذشت....

مادرانه 169

دختر نازنینم عزیز دلم ستایش : 

سعی کن برای همدلی به دوستانت اینجوری برخورد کنی: 

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪﻩ ، ﺑﻬﺶ ﭼﯽ ﺑﮕﯿﻢ ......؟

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪﻩ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﯿﺪ

ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﺍﯾﻨﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻩ ......

ﻧﮕﯿﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ .....

ﻧﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﺎ ﺟﻮﮎ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﺨﻨﺪﻭﻧﯿﺪﺵ

ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺑﺨﻨﺪﻩ .....

ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﻧﻤﯿﺎﺩ ﻏﺼﻪ ﺩﺍﺭﻩ .....

ﺑﺮﺍﺵ ﺍﺯ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﻦ .....

ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻓﮑﺮﮐﻦ ﺣﺮﻑ

ﻧﺰﻧﯿﺪ .....

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻪ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻦ .....

ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﺪ .....

ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ .ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﯿﺪ ...

ﻮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ .....

ﺑﺮﺍﺵ ﭼﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﺰﯾﺪ ....

ﺑﺮﺍﺵ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﭙﺰﯾﺪ ...

ﺑﺬﺍﺭﯾﺪ ﺟﻠﻮﺵ . ....

ﺑﻌﺪ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﺪ ...

ﺑﺬﺍﺭﯾﺪ ﺍﻭﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯿﺪ ....

ﻫﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﻨﯿﺪ ....

ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺍﮔﻪ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺪﯼ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻪ .....

ﺷﻤﺎ ﺟﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ ....

ﺷﻤﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﺪ ....

ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ....

ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﯿﺪ ....

ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﯿﺪ .....

ﺍﮔﻪ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ .....

ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﻤﮑﻪ ....

مادرانه 168

 دختر عزیزتر از جانم ستایش : 

یک دوستی داشتم، 

پلوی غذایش را خالی می خورد، 

گوشت و مرغش را می گذاشت آخر کار، می گفت:

می خواهم خوشمزگی اش بماند زیر زبانم.

همیشه هم پلو را که می خورد سیر می شد، گوشت و مرغ غذا می ماند گوشه ی بشقابش، 

نه از خوردن آن پلو لذت می برد، 

نه دیگر ولعی داشت برای خوردن گوشت و مرغش، برای جاهای خوشمزه ی غذا...

زندگی هم همینجوری ست. 

گاهی شرایط ِ ناجور زندگی را تحمل می کنیم، 

و لحظه های خوبش را می گذاریم برای بعد، 

برای روزی که مشکلات تمام شود.

هیچ کداممان زندگی در لحظه را بلد نیستیم.

همه ی خوشی ها را حواله می کنیم برای فرداها، 

برای روزی که قرار است دیگر مشکلی نباشد، 

غافل از اینکه زندگی دست و پنجه نرم کردن با همین مشکلات است.

یک روزی به خودمان می آییم می بینیم یک عمر در حال خوردن پلو خالی ِ زندگی مان بوده ایم و گوشت و مرغ لحظه ها، دست نخورده مانده گوشه ی بشقاب، 

دیگر نه حالی هست، 

نه میل و حوصله ایی.

به راهی که اکثر مردم می روند بیشتر شک کن، 

زیرا اغلب مردم فقط تقلید می کنند

مادرانه 167

دختر عزیزم ستایش : 

رها باش و با

رهایی زندگی کن ،

حتی در میان دوز و کلک !

○ هر زمان که ...

به جای ترس و اضطراب احساس

شادی و آسودگی کردی

رها هستی .

○ هر زمان که ...

از عقاید خوب و بد دیگران مستقل باشی

رها هستی .

○ وقتی که ...

نیاز به تائید را از دست می دهی و

دیگر نمیخواهی خوب یا بد سنجیده شوی ،

رها هستی .

○ وقتی قبول داری که ...

به حد کافی خوب هستی و نیازی به

دیگران برای رد یا تایید صلاحیت حضورت نداری ،

رها هستی .

○ وقتی که ...

تسلیم لحظه اکنون می شوی ، تسلیم آنچه هست

و قبول می کنی که عالم هستی پشتیبان توست

رها هستی.

○ وقتی که ...

رنجش ها و غم ها را رها

و بخشش را انتخاب می کنی

حتی زمانی که فریب بزرگ دوست ها را میخوری ،

رها هستی .

○ وقتی که ...

سخنان دروغ کسی را میشنوی

و به او این حس را میدهی که

فریب خورده ای ،

رها هستی .

○ وقتی که ...

خودت باشی و در تمام لحظه هایت

نیاز بودن با غیر را نکنی ،

رها هستی.

○ وقتی که ...

بود و نبود انسانها

برایت خط زندگی تعیین نکند ،

رها هستی .

○ وقتی که ...

توانستی خود را از قید دنیا رها کنی ،

خودت باشی

آنگونه زندگی کنی که ...

خودت و دلت و خدایت بدانند ،

رها هستی .



مادرانه 166

دختر نازنینم ستایش : 

من یه مامانم.......

خیلی وقته که دیگه لباسای قبلم اندازم نیست اما......ازینکه میبینم فرزندم روز به روز با بزرگ شدنش لباساش دیگه اندازش نیست حس خیلی خوبی دارم.

چاق شدم و اندامم دیگه مثه قبل نیست.... اما وقتی فرزندم و نگاه میکنم و قد و بالاشو میبینم ذوق میکنم

خیلی وقته که دیگه وقت نمیکنم ارایش کنم ...اما وقتی فرزندم اراسته است و زیبا همه چی یادم میره.

خیلی وقته که برای خودم وقت زیادی ندارم ....اما ازینکه تمام وقتم صرف رسیدگی به فرزندم میشه یه جور خاصی خوشحالم

خیلی وقته که نتونستم غذامو تا گرمه و لذت داره تا اخرش بخورم......اما وقتی فرزندم غذاشو با میل میخوره و تموم میشه انگار خوشمزه ترین غذاهای دنیا رو خوردم

خیلی وقته.......

خیلی وقته......

همه ی این خیلی وقته ها رو با یک لبخند کودکم عوض نمیکنم

دلم ضعف میرود برای دنیای مادری

دنیایی که متعلق به خودت نیستی

همه جا حضور کسی را احساس میکنی که آنقدر بی پناه است که اغوش تو ارام ش میکند

آنقدر کوچک است که دستهای تو هدایتش میکند.

مادری را دوست دارم …………. چون به بودنم معنا میدهد

چون ارزشم را به رخم میکشد

و یادم میدهد هزار بار بگویم ((جانم ))کم است

مادرانه 165

دختر عزیزم ستایش: 

برای فرزندت از بین تمام اسباب بازی ها یک بادکنک بخر . . .

بازی با بادکنک خیلی چیزا رو به بچه یاد میده . . .

بهش یاد میده که باید بزرگ باشه اما سبک، تا بتونه بالاتر بره!

بهش یاد میده که چیزای دوست داشتنی می‌تونن توی یه لحظه،

حتی بدون هیچ دلیلی و بدون هیچ مقصری از بین برن، پس نباید زیاد بهشون وابسته بشه!!

مهم‌تر از همه بهش یاد میده که وقتی چیزی رو دوست داره نباید اون قدر بهش نزدیک بشه و بهش فشار بیاره که راه نفس کشیدنش رو ببنده، چون ممکنه برای همیشه از دستش بده . . .

مادرانه 164

دختر نازنینم ستایش :

 این شعر فوق العاده اس از استاد ایرج بسطام

گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد

خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد

من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها

حبیبم سیل غمها

گل پونه ها نا مهربانی

آتشم زد آتشم زد

گل پونه ها نا مهربانی آتشم زد آتشم زد

گل پونه ها بی همزبانی آتشم زد

می خواهم اکنون تا سحر گاهان بنالم

افسرده ام دیوانه ام آزرده جانم

گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد

خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد

من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها

حبیبم سیل غمها

گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد

خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد

من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها

حبیبم سیل غمها

گل پونه ها نا مهربانی

آتشم زد آتشم زد

گل پونه ها نا مهربانی آتشم زد آتشم زد

گل پونه ها بی همزبانی آتشم زد

می خواهم اکنون تا سحر گاهان بنالم

افسرده ام دیوانه ام آزرده جانم

گل پونه های وحشی دشت امیدم

وقت سحر شد

خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد

من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها

حبیبم سیل غمها....