دل نوشته 26

آدم ها گاهی میشکنند ولی اینطوری نیست که شکستن شان صدای تق داشته باشد و همه بفهمند که فلانی، فلان روز فلان جا شکست
شکستن آدم ها را شاید فقط بتوان دید، از خنده های یهویی در جمع، از تعداد موهای سفید که یهو در سرشان پیدا میشود و شاید از قیافشان که کمرنگ تَر میشود و...
و بی صدا و آرام تَر شدنشان از همیشه...،
شکستن آدم ها را نمی شود شنید ؛
می شود دید که فلانی نه دیگر مثل قبلش و نه دیگر مثل خودش ، هیچکدام نیست....