دل نوشته 50
دختر نازم دلبندم نفسم ستایش :
نه از سفید و نه از سیاه . . .
دیگر از هیچ یک نمی نویسم !
دیگر نه از کسانی که داغدارم کردن نمینویسم . . .
هیچ کدام را نمی خواهم ، همین چند سال خاطره برای گریه هایم کافیست...!
هرگز نفهمیدم
فراموش کردن درد داشت یا فراموش شدن؟
به هر حال دارم فراموش میکنم فراموش شدنم را...!
فقط با سایه ی خودم خوب میتوانم حرف بزنم ...
اوست که مرا وادار به حرف زدن می کند!
فقط او میتواند مرا بشناسد!
او حتماً می فهمد ...
می خواهم عصاره ، نه ، شراب تلخ زندگی خودم را چکه چکه در گلوی خشک سایه ام چکانیده به او بگویم:
" ایــن زنـــــدگــــی ِ مـن اســت...!
شب ها وقتی می خوای بخوابی میبینی کسی رو نداری که بهت فکر کنه !
اینجاست که میفهمی برخلاف شلوغیه بیرونت ، چقدر تنهایی...!
ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ . ﺣﺎﻻ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﻣﻨﺖ ﺳﺮﻡ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ ! ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ... ﻫﻮﺍﻱ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ! ﺩﻳﮕﺮ ﻧﮕﻮ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ! ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺩﺍﻉ ﺑﺮﻭ ... ﮔﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﻴﺴﺖ...!
این روزها که می گذرد
یک ترانه تلخ
قصه ی تنهایی های مرا می سراید
سمفونی گوش خراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد..... باید باور کنم
تنهایم...!
زمستان را میتوان عمری تحمل کرد...ولی
سرمای انسانها مرا از پای می اندازد...!
خاکی خاکی ام...
انکه دنیایم بود انچنان زمینم زد که تا اخر عمر باید خودم را بتکانم...!
اشکی که بی دلیل بیاید..
اشک دلتنگی نیست..
اشک بی کسی ست...!
