دل نوشته 72

دختر گلم نازنینم نفسم ستایش :

به تب و لرز تلخِ تنهایی، به سکوتی که نیست عادت کن!

 درد وقتی رسید وُ فرمان داد، مثل سرباز خوب اطاعت کن

 

سعی کن وقتِ بی کسی­هایت، گاه لبخند کوچکی بزنی

 فکر فردای پیری­ات هم باش، گریه هم می­کنی قناعت کن

 

زندگی می­رود به سمت جلو، تو ولی می­روی به سمتِ عقب!

 شده­ ای عضوِ«تیمِ تک نفره»،پس خودت از خودت حمایت کن

 

بینِ تن­های خالی از دلِ خوش، هی خودت را بگیر در بغلت

 دزدکی با خودت برو بیرون، و به تنهایی­ات خیانت کن!

 

گرچه خو کرده­ای به تنهایی،گرچه این اختیار را داری

 گاه و بیگاه لذت غم را با «رفیقانِ دوست» قسمت کن

 

شعر، تنها دلیلِ تنهایی­ست؛هر زمان خسته شد دلت، برگرد

ماشه را سمتِ دفترت بچکان، شعر را تا همیشه راحت کن!